τυφλόνους

-ουν, ΝΜ, και ασυναίρ. τ. τυφλόνοος, -οον, Μ

(λόγιος τ.) τυφλός στο μυαλό, βλάκας, ηλίθιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τυφλός + νοῦς (πρβλ. οξύ-νους)].